Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Καλημέρα ζωή!Καλημέρα Θεέ μου!Υπέροχη φύση και αναστάσιμη βιωτή. Δόξα σοι Κύριε, που με απάλλαξες από μύριους κινδύνους, κυρίως αυτούς που δεν κατάλαβα, ώστε να μπορώ και σήμερα, να αναπνέω, να μιλώ, να γελώ, να τραγουδώ, να ψέλνω, να μυρίζω, να ακούω, να αισθάνομαι. Να αισθάνομαι κυρίως την παρουσία και την πρόνοια Σου.Με δημιούργησες απ' το μηδεν, κανονίζεις και παραχωρείς όσα συμφέρουν στην ψυχή μου, χωρίς να μου οφείλεις απολύτως τίποτε. Ή μάλλον, ως τέλειος Θεός που είσαι, μου "οφείλεις" την αγάπη Σου. Και μου τη δίνεις απλόχερα, ίσως και κάπως περίεργα. Η αγάπη Σου είναι ανατρεπτική και από πολλούς δεν αντέχεται... Δίνεται σε όλους αναπάντεχα, ως αληθινή ζωή.

Ως απόλυτη αγάπη Θεέ μου,   προσφέρεις σ΄ όλους ένα ''συμβόλαιο'' ζωής, που δε λήγει ποτέ και εξασφαλίζει την αιώνια μακαριότητα.Μας εξασφαλίζεις μια θέση κοντά Σου, αρκεί να τηρήσουμε τους όρους του ''συμβολαίου'',  γιατί η δικαιοσύνη Σου ταυτίζεται με την αγάπη Σου. (Σ.Γ.)

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΓΑΠΗΣ

Τόσες στεναχώριες…

Δεν ξέρω τι να κάνω… Κι εκεί που κάπως ξεγελάω την κατάσταση και λέω «τώρα είμαι καλά», να τος, φυτρώνει κι άλλος πειρασμός, κι έπειτα κι άλλος... Εκεί, τα χάνω, δεν μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση. Σε κάποια κενά μοναξιάς, όταν δεν με βλέπει κανείς, σκύβω το κεφάλι, δακρύζω και φωνάζω από τα βάθη της ψυχής μου «Θεέ μου, δεν αντέχω άλλο…».

Γονατίζω μπροστά στον Εσταυρωμένο Κύριο Ιησού Χριστό, μα, σαν Τον κοιτώ, χάνω τα λόγια μου.

Εκεί γίνεται η ανατροπή…

«Παιδί μου, κάνε κουράγιο… Όλοι θα δοκιμαστείτε σ’ αυτή τη ζωή. Η ζωή για τον κάθε Χριστιανό είναι μια χαρμολύπη! Δες τον Σταυρό.
Στάζει ακόμα το αίμα Μου από αγάπη για σας!
Συμπάσχω μαζί σας, κάθε φορά που ο σατανάς σας πληγώνει, σας ανοίγει πληγές με τα βέλη του για να απελπιστείτε και να χαθείτε. Όμως, όσοι πιστεύετε σε Μένα και Με ακολουθείτε, να σηκώνετε τον σταυρό της ζωής σας όπως κι Εγώ, με υπομονή και εμπιστοσύνη. Γιατί, όσοι ακολουθούν τα βήματά Μου, δεν θα μείνουν για πάντα πάνω στον Σταυρό, αλλά θα αναστηθούν, όπως κι Εγώ!
Όσοι λοιπόν πιστεύετε στην Ανάσταση, να χαμογελάτε …έστω κι αν αυτό το χαμόγελο παλεύει να βγει μέσα από δάκρυα!

Αυτό, το γλυκό χαμόγελο της πίστης, θα σημάνει τη δική σας νίκη στην κακία του σατανά, αφού γίνεται η πιο ηχηρή ομολογία πίστης και αγάπης σε Μένα! Σημαίνει ότι ακόμα ακούτε την φωνή Μου!
«Χαίρετε» είπα στις μυροφόρες όταν αναστήθηκα (Ματθ. κη', 9).
«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε» (πρός Φιλιπ. δ΄, 4), σας συμβουλεύουν και οι Απόστολοι Μου.
Οι Χριστιανοί χαίρονται πάντοτε… Αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν ως δικοί Μου μαθητές.
Γιατί, όποτε πονάτε, δεν είστε μόνοι σας, είμαι Εγώ εκεί, σας κοιτώ γλυκά, σας αγκαλιάζω και σας καμαρώνω που μπορείτε να υποφέρετε τόσο γενναία!
Νιώθετε την αγάπη Μου;
Να χαίρεστε, γιατί σας αγαπώ! Αχ, πόσο σας αγαπώ!
«καθὼς ἠγάπησέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ» (Κατά Ιωάν. 15, 9).
Κάντε ακόμα λίγο κουράγιο για χάρη Μου, παιδιά Μου! Αυτή η ζωή είναι σύντομη. Όσοι ακολουθείτε τα δικά Μου βήματα να θυμάστε, αξίζει να υπομείνετε για λίγο μαζί Μου πάνω στον Σταυρό, ώστε να ζήσετε αιώνια αναστημένοι και χαρούμενοι μαζί Μου στην Βασιλεία των Ουρανών!»
ΑΜΗΝ.   ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ...

Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός,

στη πραγματικότητα υπάρχει!

Εκεί που νομίζεις ότι είσαι μόνος,

εκεί είναι που σε περιτριγυρίζει ο Θεός.

Εκεί που λες ότι κανείς δεν σε ακούει,

μάθε ότι ο Θεός διαβάζει τη σκέψη σου.

Εκεί που δεν φτάνει η πίστη σου,

φτάνει το χέρι του Θεού.

Εκεί που εσύ φτάνεις στα όριά σου,

Εκείνος τα έχει προσπεράσει

και σε περιμένει κοιτώντας σε στα μάτια.

Εκεί που νομίζεις ότι δεν σε βλέπει,

Αυτός κοιτάζει την παλάμη Του

και φαίνεται η ζωγραφιά σου.

Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός,

δες Τον εσύ με τα μάτια της ψυχής σου!

ΑΝ Τον ζητάς, θα Τον βρεις,

αυτό θέλει κι Εκείνος

να φαίνεται παντού στη ζωή σου!

 http://www.inak.gr/inak/

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ...(VIDEO)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ (ΙΑΣΟΝΑ, ΧΡΗΣΤΟ, ΓΙΩΡΓΟ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ) ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ VIDEO ΑΥΤΟΥ.

ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ...

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστεί, αλλά για να ανεβεί από τον σταυρό στον Ουρανό - γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα  προς τον Ουρανό.

Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό, σηκώνοντας το σταυρουδάκι  που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρόμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ».

Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξει από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώσει και τόκο.

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ' αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες.

Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος  που έχει όχι έναν σταυρό, αλλά  πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός.

Γι' αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου».

(Γέροντας Παϊσιος)

ΠΕΡΙΤΤΕΣ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ, ΠΕΡΙΤΤΕΣ ΚΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ!

Ποιά λογική και ποιά εξήγηση;Να ποθείς και να αναμένεις με καρδιοχτύπι, με λαχτάρα και αβάσταχτη προσμονή την ώρα που θα λάβεις το Χριστό!

Ο χρόνος σταματά, οι αισθήσεις αλλοιώνονται, όλο το είναι μεταβάλλεται και μεταμορφώνεται.

Ξεφεύγεις από τα όρια της ύλης και της φθοράς και εισέρχεσαι σε  θεοειδείς καταστάσεις, που ζυγίζουν αιωνιότητα.

Βλέπεις στη γή, αλλά το βλέμμα είναι στον ουρανό!

Αισθάνεσαι το σώμα σου ως αραχνούφαντο πανί. Βλέπεις τους άλλους αδελφούς ως σώμα "εν", στο οποίο, όμως, συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η ανθρωπότητα.

Είσαι πλήρης!Περιττές οι λέξεις, περιττές κι οι σκέψεις!Τα μάτια κυλούν, η ψυχή λυτρώνεται, ο νούς φωτίζεται, η σάρκα αγιάζεται.Ευχεσαι και προσπαθείς να κρατήσεις για πάντα αυτό που νιώθεις.Κι αδημονείς πότε θα έρθει η στιγμή για να λάβεις ξανά το Χριστό. (Σ.Γ.)

ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ... ΠΟΥ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ.

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

(ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ)